اثر تنش خشکی و سولفات پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان رقم ایروفلور

به منظور بررسی تغییرات عملکرد و برخی خصوصیات فیزیولوژیک آفتابگردان رقم ایروفلور در واکنش به میزان مصرف آب و کود پتاسیم تحقیقی به صورت آزمایش اسپلیت پلات در قالب بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1388 در ایستگاه کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح مختلف تنش کم­آبی در چهار سطح شامل آبیاری پس از 50، 90،130 و 170 میلی متر تبخیر آب از تشتک تبخیر کلاس A به عنوان عامل اصلی و مصرف سطوح مختلف کود سولفات پتاسیم در 5 سطح شامل0، 5، 100، 150، 200 کیلوگرم در هکتار به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج آزمایش نشان داد اثر متقابل تنش کم­آبی و کود پتاسیم، اثر معنی داری در سطح احتمال 1% بر صفت­های ارتفاع ساقه، وزن برگ، تعداد دانه در طبق، وزن دانه در طبق، بیوماس، شاخص برداشت، عملکرد و دوره موثر پر شدن دانه و در سطح احتمال 5% بر وزن صد دانه داشت. در تمامی صفات فوق، بیشترین مقدار پس از مصرف 200 کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم از تیمار آبیاری پس از 50 میلی­متر تبخیر از تشتک حاصل شد. بیشترین عملکرد دانه نیز معادل 3/507 گرم بر مترمربع در این تیمار به دست آمد. کاهش میزان آب از آبیاری پس از 50 به 90، 130 و 170 میلی­متر تبخیر از تشتک تبخیر ، باعث کاهش 36/10، 43/24 و 46/59 درصدی در عملکرد دانه گردید. همچنین مصرف 200 کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم در تیمار آبیاری پس از 170 میلی­متر تبخیر از تشتک تبخیر میزان افت عملکرد را به 48/32 % رساند. بر این اساس می­توان در شرایط کمبود آب با مصرف پتاسیم از افت شدید عملکرد رقم ایروفلور آفتابگردان کاست.